Rob was er al. Dat had ik
goed aangevoeld. Ik hoorde hem kraaien van plezier. Het geluid kwam van de
hooizolder. Hij was een soort kussengevecht aan het doen maar dan met
strobalen. Twee kleine Grollemansjes, jongens van7 en 8 jaar deden mee en Tonia
het oudste kind (16) van Grollemans ook.
Rob was in korte broek en ontbloot bovenlijf, net als die kleine ventjes. Alleen
Tonia was nog geheel in de kleren.
‘Hé, Rob’ riep ik naar
boven, ‘dat heb je snel gedaan! Je was er nog eerder dan ik!’
Rob stopte onmiddellijk
met het spel liep naar Tonia toe pakte haar beet, tilde haar een klein stukje op
en kuste haar op haar neus. Toen kwam hij van de zolder naar me toe om me met
een stevige hug te verwelkomen.
Rob zei dat hij het
laatste stukje van Deventer naar Nieuw Heeten niet met de bus was gegaan maar was
gaan liften. Dat scheelde anderhalf uur! Hij had alleen een heel vervelende
lift. Op zich een leuke chauffeur, Peter heette die, prima auto ook maar ik moest
op de achterbank gaan zitten naast een Duitse herder. Naast de chauffeur zitten
ging niet, omdat op die stoel een grote vogelkooi stond met een papagaai, die
onophoudelijk ‘opzij klootzak!’ riep.
Die Duitse herder was
duidelijk blij met mij. Ik niet zo met hem. Met zijn natte neus besnuffelde hij
vreugdevol alle nieuwe geuren, die met mij de auto in waren gekomen. Het beest snuffelde
voor en achter me langs en probeerde ook nog met zijn neus onder mijn schoenen
te komen. Ik was ondertussen kotsmisselijk van die oude benauwde bijna
verstikkende lijfgeur van het op zich heel goedmoedige dier.
Peter zei: ‘Als je last
hebt van Wodan, dan moet je hem maar een zet geven, hoor Rob.’
‘Ik ben hier nou een half
uurtje … wat was ik blij dat ik uit die auto kon stappen.’
Rob zei dat hij inmiddels kennis
had gemaakt met boer en boerin Grollemans en drie van de zes kinderen. Rob vond Tonia wel een lekker ding en ik wist
dat wanneer hij zoiets zei, hij vrijwel zeker zou proberen haar te ‘pakken’, zo
was hij nu eenmaal.
De Grollemansjes
begroetten me hartelijk maar maakten me meteen wel duidelijk dat er in de woning
geen plaats was voor twee gasten. Er was maar één logeerbed. Van het boerenechtpaar
mocht Rob wel blijven maar dan moest ie op de hooizolder slapen.
Rob vond dat geen enkel
probleem. Hij had een slaapzak bij zich. Rob zou Rob niet zijn als hij de
allereerste avond Tonia niet had weten te verleiden bij hem op de hooizolder te
komen. Tonia had een zak engels drop mee
naar boven genomen en die hadden Rob en zij samen lekker liggen oppeuzelen en
ze hadden gezellig met elkaar gepraat over scheldende papaaien en snuffelende honden. Toen de zak engels
drop bijna leeg was gaf ze een kusje op Rob zijn voorhoofd wenste hem
welterusten en ging slapen in haar eigen bed in de woning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten