SPANGEN

Vannacht had Babs, mijn vriendin, bij me geslapen. Daar valt deze keer niets bijzonders over te schrijven en dat zal ik deze keer dan ook niet doen.

Als ik wakker ben vind ik het leuk om een ontbijtje voor ons te maken. Heel simpel: koppie thee, koffie en boterhammetjes met banaan, chocopasta en aardbeienjam …. en dat drinken en eten we dan smakelijk en gezellig naast elkaar op, gezeten op mijn rode twee-persoonsbankje. Dat rode bankje zit echt hartstikke lekker en dat komt waarschijnlijk omdat we het samen uitgekozen hebben. Bij Piekfijn, die tweedehandszaak, weetjewel. We vonden het gelijk allebei erg leuk en het kostte nog haast niks ook: 45 euro.  Echt geen geld voor zo’n bankje.

We gaan vandaag eens in Spangen kijken. Babs kent Spangen nog niet zo goed. Ik wel …ik ben er geboren en getogen. We gaan met de metro en stappen bij Marconiplein uit. Het eerste dat me opvalt is het Justus van Effenwooncomplex, tegenwoordig een heus architectonisch monument. Het woonblok is voor de tweede keer gerenoveerd en is nu een prachtig wooncomplex geworden. Het gebouw was in het begin van de dertiger jaren van de vorige eeuw het eerste complex  met heuse galerijen……….de bakker, de melkboer, de visboer enzovoorts konden met hun bakfietsen via de lift de galerij op om hun koopwaar aan de bewoners van de eerste verdieping te slijten.  Helaas was vandaag  de toegang tot de galerijen afgesloten. Een toevallig passerende huismeester was zo vriendelijk om ons, op ons verzoek, het woonblok binnen te laten zodat wij met de lift naar boven konden en de galerijen en woningen op de eerste verdieping konden bewonderen. De huismeester vertelde ons nog dat de woningen op de eerste verdieping tot de zogenaamde sociale woningbouw hoorden en dat op de begane grond uitsluitend koopwoningen waren. Nou, dat was ook wel te zien. Die begane grond zag er stukken verzorgder uit. Sorry, maar het was wel zo: veel leuke plantjes daar, netjes gestalde fietsen, mooie raambekleding`.

Aan de relingen van galerijen waren grote betonnen bloembakken vastgemetseld. Helaas was het nu de tijd nog niet dat deze bakken een fleurig aanzicht boden.. Slechts in één bak hadden de bewoners blijkbaar bollen geplant want daarin stonden mooie tulpen te bloeien…de andere bakken stonden vol met onkruid.  

Toen we het Justus van Effenblok wel gezien hadden moest ik ineens vreselijk plassen. Ik had al wat druppeltjes gelekt, ja zo erg is het tegenwoordig met mij. Gelukkig wist ik in de buurt een elektriciteitshuisje te staan waar ik ongezien tegenaan kon plassen. Ik zei tegen Babs dat ze maar even een eindje door moest lopen ….heel rustig …..dat wel.

Na de plas gingen we via de Bilderdijkstraat  naar de van Lennepstraat waar ik tot mijn dertiende jaar gewoond had. Ons nummer 8b bestond niet mee. Ons huis was nu nummer 6 geworden en had een rechtopstaand dak gekregen. Ik wees Babs van de overkant vandaan waar onze keuken was en waar mijn slaapkamer en hoe ik de voetballers van Sparta kon zien trainen als ik uit mijn slaapkamerraam keek.

Ik vertelde haar ook nog van mijn vriend Ger, die met honkballen in de Brederodestraat, hard tegen een fietser aan knalde en een dubbele beenbreuk opliep waar hij wel zeker tien jaar last van zou houden. Ook moest Babs nog weten van de dochter van de melkboer uit de Spartastraat……….. Karin, die altijd trammetje piepte …… totdat haar rechterbeen er door de tram werd afgereden; sindsdien loopt ze met een kunstbeen.

Het was een leuk uitje in Spangen. We aten nog een broodje worst, dronken een vruchtensapje en gingen naar huis, eerst een stukje met de tram en vervolgens verder met de metro naar die gezellige Maximapolder.