Het is toch
wel het leukst om ergens wandelend naar
toe te gaan. Vandaag ga ik van het door mij zo gehate Alexanderpolder naar het
door mij zo geliefde Blijdorp …… de dierentuin bedoel ik dan. Het is al gauw
een wandeling van zo’n 10 kilometer. Ik heb geen passenteller dus ik kan de
afstand niet precies opmeten.
Ik loop
eerst over de Prinsenlaan in de richting van het Kralingse Bos. Het is een
mooie ochtend, de zon schijnt volop. Heel vervelend op de Prinsenlaan is dat je
soms als voetganger op het fietspad moet gaan lopen. Het voetpad eindigt dan gewoon
in een stuk grasland, waarop zich vandaag tientallen kakkende en krijsende
ganzen bevinden; het is niet aan te bevelen om daar doorheen te lopen.
Aan het einde
van Prinsenlaan fietst een kleine dikke vrouw, met een lange zwarte jas en een
hoofddoek, mij tegemoet. Zij fietst op een driewieler. Opeens begint ze te
zwaaien, laat haar stuur los waardoor haar fiets kantelt en zij met veel misbaar op de grond kukelt. Ze
huilt tranen met tuiten maar er is in feite weinig aan de hand; ze heeft voor
zo ver ik kan zien alleen maar een geschaafde knie. Voor de rest kan ze weer
gewoon gaan staan en ze kan ook zelf weer op haar driewieler stappen. Pas als
ze weer op haar fiets zit wordt duidelijk waarom ze daarnet zo met haar handen
zwaaide. Ze moet een straat weten in Alexanderpolder …..dan is ze net bij de
goeie persoon beland om dat aan te vragen …. Ik weet geen enkele straat in
Alexanderpolder, behalve de Rodaristraat, want daar woon ik zelf. Ze wil weten
of ik weet waar de Etienne de Bouterstraat is. Geen idee dus. Dag mevrouw.
Ik ben
binnen vijfentwintig minuten in het Kralingse Bos. Ik loop aan de kant van het
bos langs het strandbadje. Het is superrustig. Het is windstil dus er kan niet
gezeild worden. Veel konijnen zie ik, voornamelijk stilzittend. Volop vogels zijn
er te zien: aalscholvers, meeuwen, renards, kraaien, reigers, pagalo’s, duiven
en nog veel meer waarvan ik de naam nooit weet te onthouden. Bomen zijn er ook
zat maar in bomen ben ik nog veel slechter dan in vogels. Alleen de kerstboom
herken ik onmiddellijk.
Bij de
parkeerplaats aan het einde van het voetpad, dat ik in het Kralingse Bos loop,
is een vreettentje en daar ga ik eens lekker een bakkie koffie doen. Ik bestel
een zwarte koffie en een stuk appeltaart … voor zes euro vijftig …. niet goedkoop
maar het is wel lekker. Ik heb nog even een leuk praatje met het meisje achter
de bar: Dorien, de kleindochter van Ger met wie ik nog een paar jaar bij HOV
heb gevoetbald. Zij werkt daar alweer vijf jaar. Met Ger gaat het naar
omstandigheden heel slecht. Er is alvleesklierkanker bij hem geconstateerd en
de prognose is dat hij nog vier maanden te leven heeft. Ik ben er helemaal
kapot van. Ik heb drie jaar met Ger gevoetbald; hij was mijn aanvoerder! Ik vraag
Dorien haar opa de groeten van mij te doen en hem het allerbeste te wensen.
Ikzelf heb
opeens geen zin meer om door te lopen naar Blijdorp. Ik loop nu door naar het metrostation Oostplein en neem daar
de metro naar metrostation Prinsenlaan. Binnen een half uurtje was ik weer
thuis. Ik ben de hele verdere dag van slag geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten