PLECHTIGHEID

Hoewel ik me nog allerminst ‘deadish’ voel ben ik vandaag volop met mijn dood bezig.  Misschien ga ik pas over dertig jaar de pijp uit maar het zou ook kunnen zijn dat ik al volgende week het loodje leg. In dat geval is het handig als de treurende nabestaanden wat gegevens van me weten te vinden. Vandaar dat ik maar alvast begonnen ben op een rijtje  te zetten wie snel van mijn dood op de hoogte gesteld moet worden, wie een condoleancekaart moet krijgen en welke instanties geinformeerd moeten worden.

Een van de belangrijkste dingen om te weten voor de nabestaanden is wat ik precies met mijn dode lijf wil. Hoe dat precies in de praktijk zal gaan , daar heb ik geen flauw idee van maar ik wil of donor worden of ik wil mijn lichaam ter beschikking van de wetenschap stellen.

Wat betekent dat nou precies voor begrafenis of crematieplechtigheid? Gaat het überhaupt wel door als heel veel van mijn organen geschikt zijn voor donatie en dus in andermans of andervrouws lichaam verdwijnen of als er veel van mijn lichaam geschikt is voor de wetenschap om te gebruiken. De begrafenisondernemer heeft naar mijn idee dan niks meer te doen.

Hoe gaat het als er nauwelijks stoffelijke resten van me over zijn. Komt er dan toch nog een plechtige bijeenkomst in een zaaltje met twee rijen stoelen en geen kist …..Neen?.....maar wat dan wel ….toch een plechtigheid in een zaaltje met een tafeltje  en op dat tafeltje een mooi portret van mij toen ik er nog enigszins toonbaar uitzag. Dat moet dan wel een grote foto zijn en niet alleen een mooie maar ook een vrolijke want het is niet de bedoeling om de aanwezigen diep treurig te stemmen.

De muziek maakt niks uit. Ik heb nu het idee dat de mensen die  mijn afscheid gaan organiseren samen  mogen uitzoeken wat voor muziek ze ten gehore gaan brengen. Ik denk eigenlijk dat een dergelijk afscheid helemaal niet in zo’n begrafenis- of crematiezaaltje moet gaan plaatsvinden. In de kerk hoeft ook niet, tenzij je gelovig bent natuurlijk maar in dat geval ga je voor alle gedenkwaardige momenten toch al naar de kerk.

Ik zou er denk ik voor kiezen alle vrienden en bekenden uit te nodigen in een zaal in het buurtcentrum. Daar mogen dan alle mensen die wat over mij willen zeggen dat gaan doen. De muziek kan daar dan zo hard mogelijk worden gedraaid en iedereen kan aan het einde van het afscheid rondom mijn vrolijke portret genieten van inmiddels binnengebrachte hapjes en drankjes. Ik ben een fervent tegenstander van koffie en cake dus ik vraag de organisatie bier, wijn en jonge jenever  te schenken en pittige gesorteerde nootjes en blokjes oude kaas als hapjes te presenteren. Voor mij zou het ook geen probleem zijn als er op mijn afscheid gedanst zou worden. Wild of kalm , maar dat is natuurlijk geheel afhankelijk van de uitgezochte muziek: op Simon and Garfunkel dans je nu eenmaal anders dan op de klanken van Pink Floyd.

Naar verwachting zal zo’n afscheid anderhalf uur duren en aan het einde daarvan krijgt elke bezoeker een pasfotootje mee als aandenken aan mij.