De lier

Het is nu zondagmiddag twee uur. Over een half uurtje gaat de wedstrijd Sparta- Ajax van start op het Kasteel, de thuisbasis van Sparta. Wat ik maar niet uit mijn hoofd kan zetten is de stunt die degradatiekandidaat Willem II uitgehaald heeft tegen kampioensgegadigde nummer 1 PSV, namelijk PSV met 5-0 verslaan. Het zou toch fantastisch zijn als Sparta, al was het maar met 1 – 0 van Ajax zou winnen. Ik vind het jammer dat ik niet op het Kasteel kan zijn. Het is te koud. Mijn rechterarm en- hand hebben te veel last van deze lagere temperaturen zelfs de beste handschoenen helpen er niet tegen. Misschien dat mijn hand/arm wel bestand zijn tegen de Amsterdam Arena of dat stadion van Vitesse want daar kan de snerpende oostenwind geen vat op je krijgen. Met het soort temperaturen als vandaag gaat daar dan meestal het dak dicht. Warm wordt het dan natuurlijk nooit maar het scheelt wel wat snerpende temperaturen.

Nu had ik normaal gesproken toch niet kunnen gaan omdat ik ziek ben maar daar had ik dacht ik al wat over geschreven. Het gaat inmiddels wel iets beter maar nu bijvoorbeeld nies ik weer tamelijk veel. Wat weer gepaard gaat met de nodige snotklodders. Om die snotklodders weg te werken gebruik ik van die ‘handige’ papieren zakdoekjes, waarbij na het snuiten alle snot aan mijn vingers zit. Ik geloof toch dat ik voor mijn verjaardag een doosje zakdoeken vraag. Dat lijkt me wat degelijker en hygiënischer. Twee drankjes die van oudsher alle goeds doen tijdens de verkoudheid zijn de kamillethee en de melk met honing; ik voel me als ik die drankjes heb ingenomen minstens 3 minuten minder ziek.

Nu schrijf ik alsmaar over voetbal en mijn eigen verkoudheidsongemak maar er is hier in huis iets veel en veel ergers aan de hand en dat is beslist geen geintje. Mijn lieve vriendin is namelijk zeer zwaar ziek geworden. De lier, zo heet die ziekte. Hoe ze aan die ziekte komt is nog niet duidelijk. Ze heeft het wel eens eerder gehad en toen kwam het door een foute combinatie van geneesmiddelen. Nu heeft ze wel weer nieuwe geneesmiddelen gehad en het zou dus daardoor gekomen kunnen zijn. Er was een bepaald geneesmiddel  niet meer te koop in Nederland dus moest de dokter iets anders uitproberen  en misschien dat die nieuwe combinatie wel fataal voor mijn vriendin is geworden. Maar wat ze nu heeft is echt ongelooflijk: ze kan nauwelijks nog praten en bijna niet meer schrijven. Het is vreselijk. Ze slaapt veel omdat ze denkt dat haar ziekteverschijnselen uit vermoeidheid komen. Ik hoop dat ze gelijk heeft en dat ze na een weekje slapen weer normaal kan praten en schrijven. Morgen gaan we in ieder geval een afspraak maken met haar dokter; het is zo erg dat de huisarts mijn vriendin wel zal moeten ontvangen maandag.

Het is vreselijk voor haar … als ze ergens goed in was dan was het wel in praten en schrijven en nu kan ze geen van beide niet meer. Vreselijk … Om te huilen.

ZIEK

Nu ben ik aan de beurt. Snipverkouden. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit verkouden ben geweest. Zou dit dan echt de eerste keer zijn? Mijn vriendin zegt dat het griep is…..en ik was er nogal zo trots op dat ik nog nooit een griepprik had gehaald….neen, want ik had ook nog nooit griep gehad en waarom zou ik dan zo’n prik halen. Maar, Jezus, wat ben ik hier gesloopt van. Ik ben haast niet vooruit te branden, ik val achter mijn krantje in slaap, de kouwe rillingen lopen over mijn rug, ik nies me een ongeluk, het snot loopt uit me neus en mijn keel doet kloterig pijn. Elke slok drank die ik drink doet me pijn aan mijn slokdarm of zo want wát nu precies pijn doet weet ik eigenlijk ook niet. Een week of acht geleden had ik ineens een beetje pijn aan mijn keel en toen kocht ik meteen een fles tijmstroop. Daar schrok die keelpijn waarschijnlijk zo erg van dat ie gelijk verdween.  Die fles tijmstroop waar dus nog niks van gebruikt was kwam nu dus goed van pas. Heerlijk verzachtend voor de keel. Ik heb nog een hoestdrank, dat is een homeopathische en tegen homeopathisch sta ik meestal zeer argwanend maar misschien valt het wel mee. Ik maak eerst de tijmstroop op en dan begin in aan die homeopathische  Tussistin. Ik doe van alles om weer  gezond te worden. Ik drink om de keelpijn te verzachten warme melk met honing, terwijl ik normaal gesproken warme melk verafschuw. Ik heb keel pastilles gekocht Mucoangin met citroensmaak; die pastilles verzachten de scherpe pijntjes in de keel.  

Wat ook moet helpen is maximaal 12 tabletten paracetamol per dag. Dat is wel het wondermiddel van deze tijd, hè? Tussen al die andere middeltjes die ik slik kan ik niet zeggen wat nu precies het effect van paracetamol is ….althans in deze verkoudheidsaffaire. Wanneer ik een pijntje aan mijn been of op mijn arm heb en in neem een paracetamol in dan merk ik wel degelijk dat die pijntjes door de paracetamols worden weggewerkt. Maar dit terzijde.

Mijn eten smaakt ook van geen kanten meer, mijn drinken ook niet trouwens. Ik drink nu toevallig een pilsje van een onbekend merk (DORS)…. Het smaakt bitter als gal en het pijnigt enorm mijn slokdarm, zal ik maar zeggen. Ik heb de laatste twee dagen stamppotten gegeten: ze smaakten allebei precies hetzelfde: de een was rauwe andijvie met spekjes en de andere was spruitjes met ham en kaas; ik kon ze werkelijk niet van elkaar onderscheiden. Ik ben benieuwd wat het vandaag weer zal worden. Ik eet dan slaburgers met diverse groenten uit een diepvrieszak en aardappeltjes. Als toetje kunnen mandarijnen gegeten worden. Mandarijnen zijn niet alleen lekker maar ook gezond wat ze zitten boordevol vitamine C en dat kan je wel gebruiken als je midden in zo’n verkoudheidsaanval zit.

Een groot voordeel van de verkoudheid is dat ik vrijwel meteen in slaap val, ik moet niet overdrijven maar zeker binnen de 5 minuten ben ik vertrokken. Het zou alleen nog mooi zijn als ik dan na 8 uur slaap wakker zou worden maar zoals gewoonlijk ben ik al na 5 à 6 uur weer wakker.

WACHTKAMER

Zaterdag heb ik 4 uur in het IJsselland ziekenhuis doorgebracht. Mijn vriendin was verkouden en ze vreesde voor een longontsteking. Zaterdag had ze koorts: 38,3. Dat laatste was voor de ambulante arts van het IJsselland ziekenhuis om met gezwinde spoed naar het huis van mijn vriendin te komen en haar uitputtend te onderzoeken. Volgens die ambulance-dokter moest ze in het ziekenhuis onderzocht worden. Die zaterdag …..  ik ging met mijn vriendin mee…we gingen per taxi want behoorlijk openbaar vervoer is er in deze wijk niet bij. We werden door de receptionistes allervriendelijkst ontvangen. Waarschijnlijk hadden zij mijn vriendin ook telefonisch te woord gestaan want ze vroegen meteen hoe het er nu mee was met het hoesten en de pijn aan de longen en de rug……Nou, dat was nog even vervelend als een uurtje eerder. We mochten plaats nemen in de wachtkamer waar al acht andere mensen zaten.

Er zat een man in sportkleding, die duidelijk heel veel pijn had, hij zat zich letterlijk te verbijten. Wat hij precies had kwamen we voorlopig niet te weten. Ik vermoedde wel dat hij op een kunstgrasveld gevoetbald had en gevallen was. Het leek er op dat hij zijn pols had gebroken. Ondertussen kwamen er weer mensen binnen onder andere een echtpaar met een klein jongetje , net geen baby meer, die er bijna dood uitzag. Het kind zei ‘neen’ tegen elk aanbod van eten of drinken. De ouders leden niet onder het duidelijk doodzieke kind. Ze maakten grapjes  en speelden vrolijk met hun smartphone. Ondertussen was er bijna twee uur voorbij en de meeste mensen die in de wachtkamer zaten toen wij daar binnen kwamen waren inmiddels aan de beurt geweest. Nou moet natuurlijk niet iedereen een zelfde dokter hebben. Er waren nogal wat kinderen die hadden natuurlijk een kinderarts nodig, zeker dat bijna dode jongetje en wel met spoed. Mijn vriendin had een longarts nodig…..maar die bleek ergens ver weg te bivakkeren want  na drie uur waren wij nog steeds niet aan de beurt.

Het zou een hele verbetering zijn als er in de wachtkamer voor wat meer sfeer zou worden gezorgd. Toegegeven het is allemaal een grote ellende daar niet van  maar daarom juist kan een stukje amusement de nodige ontspanning geven. Waarom wel een clinic clown in een ziekenhuis met doodzieke kinderen en waarom kan er geen clinic clown werken in de ellendige wachtkamer van willekeurig welk ziekenhuis. Het zal wel te duur zijn, hoewel ik me heb laten vertellen dat die clinic clowns allemaal vrijwilligers zijn. Het hoeven niet alleen maar clinic clowns te zijn….. ook is het mogelijk om een moderne televisie met een groot scherm op te hangen en daar leuke romantische komedies  of tekenfilms voor de jeugd op te vertonen.

Er kwam nog een dikke vader binnen met een huilend joch van een jaar of vier op zijn arm. Hij vertelde vol trots aan de aanwezigen in de wachtkamer dat hij, enige tijd geleden, voor een jonger ziek zoontje, de mensen van  het ziekenhuis gedwongen had naar zijn huis toe te komen. Bij het ziekenhuis wilden ze dat eerst niet maar toen hij zei dat het kind koorts had  kwamen ze wel ineens in actie. Toen de dikke vader dit gezegd had, ging  het kind op zijn arm plotseling heel hard huilen en dat huilen ging over in rauw kotsen over de baard, de jas en de broek van de onsympathieke vader.  Het was voor mij een van de leukste momenten van de middag.

Nu waren mijn vriendin en ik aan de beurt. We hadden een heel aardige dokter, die zei dat mijn vriendin wel snipverkouden was maar beslist geen longontsteking had.

O ja, voor de volledigheid: bij die kunstgrasvoetballer bleek zijn arm uit de kom geraakt.

FOLDEREN

Vandaag is het zaterdag, de dag voor boodschappen, Nederlandse les aan een Iraanse jongeman en eten bij mijn vriendin. Deze dag komt er nog iets bij folders rondbrengen van de SP (Socialistische Partij) voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart a. s. Ik heb de partij toegezegd 1000 folders weg te drukken bij mij in de buurt. Ik was vanochtend vroeg wakker, zoals gewoonlijk trouwens, en besloot alvast te beginnen met het ‘wegdrukken’ Nou, tussen kwart over acht en kwart over tien heb ik de folders in 400 brievenbussen gestopt. Dat viel me mee ik dacht dat ik er langer over zou doen. Nog 600 folders te gaan dus. Ik heb trouwens de folder helemaal nog niet gelezen…..dat is wel slecht want misschien staan er wel dingen in waar ik het helemaal niet mee eens ben. Er staan wel twee leuke foto’s in: een van de fractievoorzitter van de SP in de Gemeenteraad van Rotterdam en een van de niet helemaal zo mooie doch wel goeie fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer, ik bedoel de dochter van Jan Marijnissen. Het lijkt een beetje verdacht om de dochter van de vreselijk goeie ex fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer, fractie voorzitter te laten worden. Maar in dit geval kan ik het  er wel mee eens zijn want zij is echt goed. Want hiervoor, voordat ze fractievoorzitter werd, was ze al voorzitter van een of andere FNVbond en dat deed ze al heel erg goed dus waarom haar niet proberen als fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer. Ook speelde natuurlijk mee dat de vorige fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer, Emiel Roemers er helemaal geen bezwaar tegen had om plaats te maken voor de dochter van Jan Marijnissen. Hij was doodmoe na 5 lange jaren fractievoorzitter te zijn. Zijn vrouw was er ook blij mee dat Emiel weer eens op gewone tijden thuis zou zijn en bovendien niet lag te slapen op de bank als hij eens thuis was.

Tijdens het uitdelen van de folder was het uitermate rustig op straat. Een paar keer kwam er iemand de deur uit  (om boodschappen te doen waarschijnlijk) en andere keer ging er iemand de deur in , die kwam waarschijnlijk terug van boodschappen doen, dat kon ik niet zien want ik keek naar mijn hand die de folders in de brievenbussen stopte. Ik zag ook nog een man met een bestelbusje waaruit een minstens 100 meter lange oranje slang gerold was. Ik dacht ik ga dadelijk even mijn folderwerk onderbreken om die man te vragen wat hij van plan is met die ontzettend lange oranje slang……maar toen ik dichterbij kwam zag ik het al het was een glazenwasser. Glazenwassers mogen immers niet meer hoger dan drie hoog en waar ik aan het folderen was waren de flats vier hoog dus had die glazenwasser een hele lange slang nodig om de glazen van die hele flat te kunnen wassen. Logisch. Ik kwam nou met mijn folders bij een flatgebouw voor Zwaar Gereformeerde Mensen, nou dacht ik,die gaan toch nooit SP stemmen dus die sla ik maar over. Ik had trouwen nog maar heel weinig foldertjes over dus ik ging op huis aan om wat te eten en te drinken. Morgen  verder folderen, als het niet regent tenminste.

SNIPVERKOUDEN

Hoe het komt weet ik niet maar ik schijn al enkele dagen geen stukjes meer te hebben geschreven. Ik ben niet ziek geweest en ook niet op vakantie. Het enige dat ik als excuus kan aanvoeren is dat ik een cursus doe (met die pannetjes, weet je wel) en dat mijn vriendin ziek is; ze is snipverkouden en als haar liefhebbende vriend moet ik haar dan wel verzorgen en daar gaat natuurlijk ook tijd inzitten. Ik heb trouwens zelden iemand zo blaffend horen hoesten als zij. Het lijkt wel alsof ze haar longen uit haar lijf hoest. Dit duurt nu al drie dagen  en ik zie of hoor er ondanks alle theetjes en hoestsiroopjes die er in haar lijf worden gegoten geen enkele verbetering in. Ik hoop van harte dat ikzelf nog steeds die hoge weerstand heb, die ik altijd heb gehad en niet word aangestoken door haar.

Ik ben trouwens ook niet zo in orde maar dat is dan op heel ander gebied. Ik heb last van mijn heup, mijn onderrug en mijn kuit. Daarvoor heb ik me gemeld bij een fysiotherapeut. De eerste fysiotherapeut, ene Valentijn, noteerde keurig al mijn gegevens maar stak geen vinger naar mij uit….. hij zei slechts, dat ik vooral veel in beweging moest blijven en als het dan over tien dagen nog zo veel pijn deed, dat ik dan telefonisch contact met hem kon opnemen. Ik bleef, op advies van Valentijn, bewegen als een gek maar van de toenemende pijn werd ik helemaal knettergek. Nu wil het toeval dat er in mijn sportschool (nou jaaa….. mijn…..die sportschool is niet van mij), in de sportschool waar ik oefen, tegenwoordig ook een fysiotherapeut gevestigd is: FysioHolland…..en tot mijn vreugde vergoedt mijn verzekeringsmaatschappij vrijwel alle kosten die ik daar maak. Dus ik maak een afspraak en kan gelukkig al snel terecht. Deze keer wordt ik geholpen door ene Perry. Die misschien 5 minuten vraagt wat er aan de hand is, vervolgens zijn bril afzet, zijn mouwen op stroopt en gaat trekken en duwen aan mijn rechterbeen en dat is goed wat in dat rechterbeen zit precies de pijn. Na een paar minuten begint hij met zijn vuist of vinger(s) (ik kan het niet precies zie of voelen) met grote kracht in mijn rechterbil te duwen en te wrikken. De pijn, die dat teweeg brengt, is zo groot dat ik daar op die behandeltafel lig te kermen van de pijn. ‘Daar hebben we de boosdoener’ zegt Perry en priemt nog een paar minuten op het gevoelige plekje door.  Na een half uurtje stopt Perry met zijn goedbedoelde martelpraktijken.  Het is toch wel een heel groot verschil in aanpak. Die Valentijn die me gewoon tien dagen laat wachten en Perry die gelijk aan de slag gaat. Ik heb die Valentijn na tien dagen inderdaad teruggebeld en hem gezegd dat ik uitstekend geholpen door een andere Fysiotherepeut en dat ik me dus niet meer bij hem zou melden. ‘Nou, bedankt voor je telefoontje’, zei Valentijn nog.

Ik heb helaas wel iets te vroeg gejuicht want ik moest vandaag toch weer bij Perry langs om me door hem te laten pijnigen in mijn rechterbil; ik had namelijk gisteren en vandaag weer een beetje last gehad. Maar na die laatste behandeling, voel ik me weer geweldig. Maar of dat meer stukjes oplevert durf ik niet te zegggen.

LENTE?

Het is nog vroeg in de ochtend. Tot mijn grote genoegen is de sneeuw en de kou vrijwel helemaal verdwenen. Ik krijg gelijk de aandrang om naar buiten te gaan, op mijn grote stevige schoenen natuurlijk, dat nog wel. Het is echt een verademing na een dagje thuis zitten. Ik besloot een blokje om te lopen richting ‘noord’. Het was nog niet zo dat ik dansend, springend en huppelend buiten was maar ik voelde me wel blij, blij dat het voorbij was, die dreiging voor mij. Ik had de weerman van het KNMI op het journaal zaterdagavond horen zeggen dat de natuurijs-schaatsers het voor dit jaar maar moesten vergeten, volgend jaar komen er misschien nieuwe kansen.

Voor mij is het een makkelijk ‘blokje om’. IK loop op restjes sneeuw en heb geen enkele neiging om uit te glijden. Ik zoek die restjes sneeuw natuurlijk niet op ….het liefst loop ik op steen of asfalt maar soms kan het gewoon niet anders. Op enig afstand nadert een vrouw met een zo te zien vrolijke hond. Als de vrouw mij tot vlakbij genaderd is zegt ze :’Hallo meneer Jos, we gaan nou gelukkig de goeie kant op hé? De lente, die moet nu maar gauw komen.’ Hoe weet ze dat ik Jos heet? Ik kijk die vrouw blijkbaar aan alsof ik het in Keulen hoor donderen en dan zegt ze :’Ik ben Lisa zit bij je vriendin op de slankclub weet je wel daar zie wij elkaar ook vaak als je van de sportclub afkomt en even zit te wachten op je vriendin.  Ik weet me van die vrouw helemaal niks te herinneren. Het is best een leuke vrouw hoor, daar niet van. ‘ Nou meneer, Jos, ik ben in ieder geval blij dat het allemaal voorbij is dat koude weer, dag hoor meneer Jos.’ Ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder door iemand ‘meneer Jos’ ben genoemd.  Leuk trouwens dat er eens iemand tegen me praat hier in deze buurt.

Ik ben nog pas aan het begin van mijn wandelingetje. Links van me op de groenstrook rond de rotonde staan honderden narcissen startklaar om in bloei te komen. Maar dat staan ze al een paar weken; die ellendige vorst heeft voorkomen dat ze uitkwamen. Dan wandel ik de Prinsenlaan op in de richting van het metrostation. Er is geen kip te bekennen zowel aan mijn kant niet als aan de overkant. Het is toch al half tien. Het is hier eigenlijk altijd stil in de buurt: je kan er vaak een speld horen vallen. Ik heb vroeger (tot 3 jaar geleden) nog in het Oude Noorden gewoond daar hoorde je de hele dag vrachtwagens vol met spelden omkieperen en dat vond ik nog leuk ook.

Ojee ik ben bijna weer thuis en ik hoor iets , geratel, boven mijn hooft, het is een helikopter; er is zeker een ongeluk gebeurd op de nabije snelweg…… gaat die zeker met een slachtoffer op weg naar het IJssellandziekenhuis hier vlakbij. Dat zijn nou geluiden die je hier wel vaak hoort: dat van dit soort helikopters  en dat van ambulances op weg naar het ziekenhuis maar geluid van mensen hoor je hier maar zelden….alleen zoals vandaag  van mevrouw Lisa dan.

HELE DAG THUIS

Precies zoals voorspeld was door het KNMI, sneeuwde het vrijdagavond. Een heel dun laagje dunne sneeuw bleek er zaterdagochtend te liggen. Dat laagje was dik genoeg voor mij, om mijn besluit ten uitvoer te brengen: ik doe geen stap buiten de deur voordat al die sneeuw weg is. Ik ben zoals ik al eens eerder heb geschreven veel te bang om te vallen,  met mijn onevenwichtige lijf. Het gevolg is, dat ik me dus de hele dag in mijn eentje moet gaan zitten vermaken thuis. Nou ja, in het begin van de dag is mijn vriendin er nog wel maar die gaat om elf uur wel mooi de deur uit: op stap met haar vriendin lekker snoepen en koffie drinken bij La Place en misschien leuke kleren of misschien wel schoenen kopen, dat doen ze elke zaterdag en ook deze besneeuwde zaterdag, zij durven wèl, de evenwichtige dames…..schuifelend begeven ze zich naar de metro op weg naar het winkelcentrum.

Voor mij zal deze zaterdag nog wel iemand langskomen van de Socialistische Partij om 1000 krantjes te dumpen, die ik in mijn woonbuurt moet gaan bezorgen; dat had ik toegezegd. Die iemand is een vrouw en zij zou om 11 uur komen met die krantjes. Maar om kwart voor elf belde ze dat ze het gezien de sneeuw toch niet aandurfde……of ze een andere afspraak kon maken……………nou, dat was geen probleem. De nieuwe afspraak zal a.s. dinsdagochtend om één uur zijn. Hopelijk zal dan de kou ook uit de lucht zijn want duizend gemeenteraadsverkiezingskrantjes bezorgen met een temperatuur van onder nul is geen pretje….sterker nog ik begin er dan gewoon niet aan. Ik laat mijn handen er niet afvriezen, hoe tof ik de SP ook vind. Dan wacht ik wel tot de temperaturen weer een eindje boven nul zijn. Dat zal vòòr 21 maart, wanneer de gemeenteraadsverkiezingen zijn, toch wel gebeuren.

Omdat ik nu toch noodgedwongen thuis ben maak ik van die nood een deugd: ik ga mijn huis schoonmaken. Ik dacht de laatste dagen een vreemd luchtje in de toilet-/doucheruimte te ontwaren en dat was geen aangenaam geurtje, dus besloot ik maar eens met behulp van Andy de wc een flinke beurt te geven. De wc doen betekent niet alleen de wc doen maar ook de grond en de muren eromheen natuurlijk, dus daar hield ik gelijk al flinke rugpijn aan over. Maar ik moet zeggen de wc blinkt weer als een zonnetje en ruikt weer als een appeltaart ….. foutje….ik bedoel roos. Op een andere plek in de douche-/toiletruimte moet ook nog wat gereinigd worden: de spiegel, het planchet, de wasbak en de vloer er onder.   Toen ik daarmee klaar was heb ik het hele huis nog gestofzuigd, dat was niet zo’n werk, het was niet zo vuil, want ik doe het elke week, grondig en daarna heb ik de keuken en de gang gedweild. Vooral die keuken is elke week, elke keer, weer hard nodig want dat is gewoon de plek waar zich onbedoeld nogal wat kleverige plekjes ophopen. Maar dat is nu gelukkig allemaal weer proper gedweild; ik kan daar weer van de vloer eten.

PANNETJE

Het is beslist niet mijn bedoeling om me middels deze stukjes aan wie dan ook op te dringen. Ik schrijf meestal zo maar wat, voor wie het lezen wil en de ene keer hoor ik er niks van terug en de andere keer krijg ik van verschillende kanten te horen dat het ‘wel een leuk stukkie’ was. Maar eigenlijk, eerlijk gezegd, kan me dat niet zo erg veel schelen en dat komt omdat ik niet ‘voor wie dan ook’ schrijf maar alleen voor mezelf.  Ik schrijf die stukje dan in blogvorm zodat ze voor mij gelijk makkelijk terug te vinden zijn, vandaar en ook wel een beetje, moet  ik eerlijk zeggen, om mijn trouwe lezers van dienst te zijn. Ik schrijf nu wel niet meer elke dag maar het is toch fijn voor de lezer, denk ik dat het stukje altijd makkelijk terug te vinden is.

Gisteren ben ik voor het eerst van mijn leven met de taxi naar een cursus gegaan. Het was zo vreselijk koud, dat zowel de fiets als de metro (metro en een stuk lopen) geen optie waren. Ik had die cursus natuurlijk af kunnen zeggen maar dat heb ik niet gedaan omdat ik die cursus te belangrijk vond. Heen en terug was ik 35 euro kwijt aan die taxi’s.

‘VERS’ zo heet die cursus waar ik naar toe moest en dat staat weer voor Vaardigheidstraining Emotie Regulatie Stoornis. Het is duh bedoeling dat ik op die cursus werk aan mijn ‘korte lontje’. Ik word namelijk nogal  gauw boos, vaak om niks, en daar heb ik niet alleen last van maar ook onschuldige anderen en zelf voel ik me dan na afloop van zo’n boosheidsaanval nog behoorlijk  schuldig ook zodat ik die anderen niet meer onder ogen durf te komen.

Maar goed er bleek dus een cursus voor te zijn en daar heb ik, samen met 7 andere cursisten,  nu drie lessen van gehad. De belangrijkste dingen die ik tot nu toe gedaan heb, zijn ontspanningsoefeningen en scoren op steeds heter wordende pannetjes, waarover dadelijk meer. We hebben het gehad over vijf belangrijke gevoelens met een B: Bang, Boos, Blij, Beschaamd, Bedroefd en over de 5 belangrijke G’s: Gebeurtenis, Gevoelens , Gedachten, Gedrag en Gevolgen.

Wat die pannetjes betreft moet ik over de hele dag bijhouden ‘hoe heet’ mijn pannetje is. Dat pannetje moet natuurlijk mij voorstellen. Mijn pannetje kan zowel ’s morgens ’s middags als ’s avonds van 1 tot 5 heet worden. 1 is relaxed en 5 is uitermate geïrriteerd. Ook moet ik er steeds bijschrijven als er irritatie is wat voor irritatie er is en waar die vandaan komt……. En bij die beschrijving  moet ik steeds gebruik maken van de vier B’s en de 5 G’s.

Zeer in het kort: ik zit in pannetje 5: voor mij belangrijke slaappillen zijn uitverkocht.

Gebeurtenis:           Apotheker meldt :je slaappillen zijn de eerste 4 weken uitverkocht

Gevoelens:   Bang

Gedachten:  Dan slaap ik niet meer; dat is funest voor mij

Gedrag:        Ik sla hard op de toonbank van de apotheker

Gevolg:                     Ik word door de beveiliger de apotheek uitgezet

Beter gedrag zou zijn geweest als ik gelijk mijn psychiater had  gebeld. Dat heb ik later ook wel gedaan.